Tropisch Thailand

Op het moment van schrijven, woensdag 19 november, zitten Kirsten en ik tegenover elkaar in het gezellige Lanta guesthouse op Koh Lanta. Even tijd om de laatste dagen te overdenken, aangezien we vandaag behoorlijk worden beperkt door een flinke tropische stortbui. Volgens weeronline zal dat de komende dagen nog wel even aanhouden. Balen, aangezien we nog diverse eilandjes te gaan hebben. Duimen dus!

Phi Phi is al wat dagen geleden, maar wat een geweldig eiland! Het is levendig (maar niet té), gemoedelijk en een prettige sfeer. Het bucket-avontuur uit mijn vorige blog heeft zich gelukkig niet weer herhaald, aangezien ik het vervolgens veilig bij de Chang biertjes heb gehouden. De feestjes op het eiland zijn gaaf, vooral op het strand. Er wordt veel gedanst en tot ongeveer 2 uur 's nachts worden er over het eiland vuurshows gegeven waarbij veel wordt gejongleerd enzovoort. Dankzij Kirstens performance met jongleren met vuur hadden we al snel wat kleine Thaise vriendjes (zo'n 1.50 meter hoog, een soort van afgetraind maar nog steeds super mini). Naast de feestjes hebben we ook overdag genoten van Phi Phi. Zo zijn we zaterdag meegeweest op een longtailboot langs enkele hoogtepunten. Op de facebookfoto's een plaatje, maar eigenlijk was het hele gebeuren een verschrikking. We hadden die dag behoorlijk slecht/winderig weer. De longtailboot golfde behoorlijk mee op de zee, de medepassagiers waren ook niet echt cool (een duits stel waarvan de dame in de zee sexy poses aannam voor de camera van haar vriend, een Franse jongen die zo populair deed dat we in eerste instantie dachten dat hij mede-eigenaar was van de boot en 4 Engelse dames die met werkelijk alles op de foto gingen en het alleen maar hadden over het aantal likes op FB) en het welbekende 'The Beach' uit de film met Leonardo Di Caprio was overladen met Chinezen. Verder waren we helemaal doorweekt door het slechte weer en hebben het dan ook voor het eerst écht koud gehad in Thailand.
Vandaag zitten wij voor de vierde dag op Koh Lanta, morgen gaan we met de minivan verder naar Krabi. Koh Lanta is mooi, maar rustig. Het eiland is vooral gericht op familievakanties, wat vooral te zien is aan het grote aantal resorts verspreid over het eiland. Op dinsdag hebben wij een scootertje gehuurd (5 euro per scooter) en heerlijk het eiland over gereden. Het weer was niet geweldig en gezien dat gegeven konden wij ons dan ook niet voorstellen hier 2 weken op een resort te kunnen verblijven. Het oogde allemaal wat saai en rustig, en vooral onze grote verwachting naar het 10e mooiste strand ter wereld volgens de London Times (Khan Tiang beach) pakte troosteloos uit. Nu is deze mening behoorlijk selectief, aangezien het er waarschijnlijk prachtig uit zou zien met een strak blauwe hemel. Een van de avonden heb ik genoten van een heerlijke oliemassage (7 euro voor een uur). Wel een vreemd tafereel, aangezien de gordijntjes allemaal doorschijnend zijn en mijn buurman bijna uit elkaar werd getrokken met een hardhandige Thaise massage. Al met al een mooi eiland, maar niet erg veel te beleven en tijd om morgen weer verder te gaan!

De laatste dagen zijn we er achter gekomen dat het backpacken op de eilanden duur is. Vooral de restaurants vragen bijna westerse prijzen, maar ook de prijzen in de supermarkt zijn behoorlijk hoog. Hierbij moet je vooral denken aan geimporteerde producten, zoals Nivea, Mars en Kitkat, maar vooral ook de rode wijn. Ik had graag een keer een avond een flesje gehaald, maar de prijzen variëren van 8 tot 20 euro, wat mij eigenlijk iets te veel is voor een fles! Verder is het verschil tussen de Thai behoorlijk groot. Waar de ene enorm gehaait is om je een veel te dure taxi aan te smeren is de andere Thai super vriendelijk en groet je het liefst drie keer bij het binnengaan/verlaten van een restaurant.
Op straat is praktisch alles te koop, vooral gericht op het toerisme. Bijna één op de vijf tentjes is een Tourist Information Centre die toevallig genoeg allemaal 'de beste prijs bieden en het lekkerste wasmiddel gebruiken om je kleding te wassen'. Verder wordt het ongedierte al bijna een gewoonte. Wij kijken al niet meer op van een kakkerlak en ook de honden en katten op zijn al vast onderdeel van het Thaise straatbeeld.
Een ander typisch Thais straatbeeld is de vele winkeltjes, waar het niet ongewoon is dat de kindertjes 's nachts midden in de winkel op de grond slapen. Ook leven de bewoners vaak achter/half in de winkel, waardoor je bijna een keuken of slaapkamer in wandelt. Tevens kennen de Thai geen rij voor de kassa's; wanneer je netjes staat te wachten met je boodschapjes moet je brutaal zijn en het al bijna op de toonbank leggen wanneer een ander nog aan het afrekenen is.


Mijn verhaal vervolg ik op zondag 23 november op Ko Samui, wanneer we wederom schuilen tegen tropische stortbuien en daarom kans zien om onze blog bij te houden. Op 19 november op Koh Lanta in de regen mijn eerste hardlooprondje gedaan in drie weken; heerlijk over het strand en met wat flinke regenbuien. De rest van de tijd hebben we gesleten door op Koh Lanta (voor Thaise begrippen) veel te dure pizza te eten en 'The Hunger Games' te kijken. Op donderdagmorgen de vriendelijke mensen in het guesthouse bedankt: op naar de volgende stop in Krabi.
In Krabi zijn we twee nachten gebleven. Het guesthouse was ruim en opzich schoon, maar we deelden de douche en wc met zo'n 20 andere personen en het hele gebouw stonk naar de vieze sigaretjes van de eigenaar, die ons ook maar al te graag veel te dure excursies wilde verkopen. Donderdagmiddag hebben we de Tiger Cave beklommen in Krabi, maarliefst 1236 (hoge!) treden, maar met een adembenemend uitzicht. Alvorens we daar waren hebben we een behoorlijk verhit gesprek gehad met de plaatstelijke taxichauffeur, die naar ons idee te veel geld vroeg voor de rit. Hij wilde de 'police police!' inschakelen, maar we zijn als eigenwijze westerlingen weggelopen. Een beetje eng was het wel..
's Avonds hebben we voor 160 baht (2 euro per persoon) heerlijk gegeten op de night market, inclusief een bananenshake na. We besloten nog een drankje te gaan doen bij een kroegje welke stond aangeschreven in de Lonely Planet en belanden vervolgens midden in een twisterspel, waarin de regels ter plekke werden verzonnen; twee dagen later nog spierpijn aan de binnenkant van mijn benen.. Op vrijdag hebben we een prachtige boottocht gemaakt langs de eilandjes van Krabi. De stranden waren prachtig; wit met een strakblauwe zee. Vooral Railay beach vond ik erg mooi, gezien de enorme rotsen die het strand omvingen. Wel konden we hier maar kort van genieten, want al snel werden we verjaagd door een enorme regen- en onweersbui en konden we als verzopen katjes weer terug door deze buien in de longtailboot naar Krabi. Op de boot werkten twee super lieve Thaise jongens, waarvan één mijn vraag of het gevaarlijk was zo terug te varen heel enthousiast beantwoorde met: 'it's a advantule!' Hij vond het, in tegenstelling tot mij, geweldig..
Momenteel zitten we voor onze tweede dag op Ko Samui, waar we na Krabi heen zijn gereisd. Ko Samui is een groot eiland met veel resorts, waarnaast wij ons aardig zielig voelen in ons stinkende hutje. Toch heeft het ook wel weer iets, aangezien we vannacht avontuurlijk in een gigantische onweersbui moesten slapen en er naast de klamboe de gecko's over de muur liepen. Het enige minpuntje is de aanhoudende regen, aangezien we direct aan de zee zitten, maar wij daar nu niet echt van kunnen genieten en nu maar soaps en een boek aan het verslinden zijn. Duimen dan maar, want woensdag wacht ons Koh Tao voor ons duikavontuur die start op de 28e van november; spannend!