Awesome Aussie!

In Katoomba hebben Jasmijn, Irma en ik onze broer gevonden. Althans, dat mocht hij willen. Hij was immers minstens vijftig jaar, noemde ons zijn sisters en wilde ons iets te graag helpen aan wandelroutes. Het viel me mee dat hij zichzelf niet uitnodigde voor een ommetje. Naast deze bijzondere verschijning zijn er veel andere Aussies die een (gezellig) praatje met ons maken. Aan de kassa een 'Hi, how are you today?' en een 'Hi girls, where are you off to?' zijn geen uitzondering, wanneer we weer eens ronddwalen op een van de ongeorganiseerde plekken voor het openbaar vervoer in Australië. En dat taaltje; heerlijk. Ik kan er de hele dag naar luisteren.

Bepakt met brood, smeerkaas, appels en water (meer low budget kan haast niet, afgezien van de dure Australische appels) hebben we woensdag 11 maart door de Blue Mountains gewandeld. Een prachtige omgeving met bossen en valleien zo ver als het oog reikt. Erg leuk ook waren de cascades tussen de bomen waar je prima je flesje met water kon vullen. Het smaakte bovendien beter dan het water uit de kraan, ze zijn hier niet zo zuinig met de chloor. Na onze Aldi taco-maaltijd moesten we 's avonds maar eens hard werken aan onze reisplannen, aangezien de oostkust druk wordt bereisd en bussen en hostels snel vol zitten. 'Willen we nog een nachtje naar Sydney? Centraal doen? Of toch maar Coogee of Bondi Beach voor een nachtje? Of toch Sydney centraal maar iets verder van het station? Wel al door naar Newcastle? Oh geen hostel meer over?' Besluiteloos genoeg uiteindelijk maar een nachtje Katoomba bijgeboekt en op donderdag als weloverwogen dames zo'n vier uur lang onze reisplannen in elkaar geknutseld. Reizen kan hard werken zijn: zo ook vrijdag reisdag. 07:30 uit bed, trein richting Sydney (volgepakt met tassen en onze gehele cheap voorraadkast in zakjes), buspas en bankkaart van Irma regelen en de trein naar Newcastle pakken. Vervolgens dachten we dat de trein tot Newcastle ging en werden we door de conducteur in Hammilton uit de trein geveegd om verder te reizen met de bus; de trein was leeg en stond al 5 minuten stil maar er ging geen belletje rinkelen. 's Avonds ging het werken gewoon weer door: boodschappen doen, pannenkoeken bakken, de was doen en hostels boeken. Mama zou trots op me zijn..

Newcastle vonden wij een slaapstad, althans nu in de herfst van Australië. Die herfst houdt overigens 28 graden en volop zon in, geen temperaturen meer om aan de zee te zitten dus ;)! Zaterdag wilden we naar dé wijnstreek van Australië: Hunter Valley. 10:15 zou de locale bus gaan, dus zaten wij iets voor 10 netjes op het station. Op de verwachte tijd geen bus te zien, de busschauffeurs verwezen ons van halte 2 naar 3 naar 4 en weer terug naar 2 en de bus moest blauw, rood of geel zijn. Hmm, geen bus gezien en 11 uur maar besloten de bikini aan te trekken en aan het strand te gaan liggen (waar slechts wij als verdwaalde toeristen lagen). Fijn was het wel!
Zondag in de herkansing en maar op safe gespeeld door een toer naar de wijnstreek te boeken. Behoorlijk aan de prijs, maar daarvoor hebben we ook behóórlijk wat wijntjes geproefd en voelde ik me bij de lunch al aardig happy, ondanks het feit dat die weer cheap was en slechts uit brood met pindakaas bestond. Onze gids Tex was trouwens geweldig en noemde ons steeds de Dutchies, en zijn zogenaamde grote wijnbroer met grote snor en lang haar was al net zo leuk. Hij beleefde er wel plezier aan de Dutchies tijdens het proeven een beetje in de zeik te zetten. Trouwens, in de Hunter valley onze eerste kangoeroes gespot: epic!!

Op maandag 16 maart heb ik mijn persoonlijk record broodjes eten op-één-dag verbeterd, aangezien we de hele dag (van 10 tot 9 's avonds) in de bus zaten van Newcastle naar Byron Bay. Ik speelde de gierige Nederlander en voelde er niet zo veel voor om 10 dollar voor een burger neer te tellen. En pindakaas en chocoladepasta is ook best lekker voor het diner.. Aangekomen in Byron Bay bleken we in een heuze backpackfabriek te verblijven; Nomads. Dit bleek uit het feit dat je je koffiemok moest huren (anders wordt die naar het Goon drinken kapot gegooid door recalcitrante reizigers), je overal herrie muziek hoorde (zelfs in de douche) en de keuken zo vet was dat je je vinger over het keukenblad zou kunnen halen om de olie te gebruiken voor het bakken van je ei. Gelukkig deden we niet mee aan al die backpack gekkigheid en lagen de oma's Kooij, Heessels en Mijnheer netjes elf uur onder de wol.De volgende dag stond onze eerste surfles op het programma! Eerst even boodschapjes doen bij de aldi, yoghurtjes en cornflakes eten, even voor pampus liggen op het strand en twee uur 's middags verzamelen voor de surfles bij Soul Surf Byron Bay. Dat surfen was drie dagen lang geweldig: met z'n allen in een busje richting 7 miles beach, surfplanken op de trailer, hondje mee en relaxte muziek opstaan. Dat surfen was behoorlijk pittig. Gelukkig wisten we alledrie redelijk goed te blijven staan en hebben we goed kunnen oefenen. En laten we nou ook les hebben gekregen van 5 zeer doorsnee random surfdudes, rechtstreeks afkomstig uit de films. Best leuk...
Onze laatste avond Byron Bay hebben we heel gezellig afgesloten met ons eerste etentje so far, gezellig met een groep Nederlanders, een Canadees meisje en een meisje uit Zweden. Leuke bijkomstigheid was het BYO (Bring Your Own) wat hier in Australië heel populair is, dus gezellig geborreld met een paar übergoedkope pakken wijn die we dus zelf hadden meegenomen.

Na Byron stond Surfers Paradise op het programma. Gelukkig hadden we ons erg goed voorbereid en waren we overtuigd dat onze bus om 08:15 naar Surfers Paradise vertrok, maar niet heus. Gelukkig waren we op tijd naar de busstop gelopen en bleek de bus al volgepakt te staan, met nog drie vrije stoelen al wachtend op drie oma's uit Nederland. Oeps!
Surfers Paradise was de minste stop in Australië so far: een uit de grond gestampt vakantieoord met enorme gebouwen, terwijl er maar zo'n 20.000 mensen wonen. Behoorlijk sfeerloos vonden we het (alhoewel het er wel indrukwekkend uitzag) en we voelden ons ook niet echt onderdeel van de overheersende Russische gemeenschap aldaar. Toch even lekker een dagje aan het strand gelegen en een leuke avondmarkt bezocht, terwijl zaterdag behoorlijk verregend was en we ons hebben verlekkerd aan veel te gave en dure Australische beach accessoires in de shopping malls, kwestie kijken kijken niet kopen.

Maaaaar: het kan nog erger. In flinke hoosbuien aangekomen in Brisbane op zondag 22 maart begeven we ons in een droog momentje naar ons nieuwe guesthouse. Wat we daar aantreffen is te meten aan men's ergste backpacknachtmerrie: te ranzig voor deze wereld. Wanneer je niet wilt bivakkeren met een keuken die aandoet als een studentenhuis, een gitzwarte bbq uit de jaren '80, een bank waar de vulling uitpult, een wc waar het rokerige gordijntje naast je tegen je aan plakt en een douche die enkel wordt afgescheiden met een vies gordijnentje, is het zaak NIET naar Yellow Submarine Backpackers te gaan. En als dat je allemaal niet interesseert is het de goedkoopste manier van backpacken in Brisbane. En ojah, dan moet je de kakkerlakken op de gang ook voor lief nemen. Wij zullen in vervolg wel iets minder gierig zijn..
Tijd om snel de puinhoop te ontvluchten, dus tussen de buien door richting de stad. Hier hebben we ons nog twee dagen heerlijk kunnen uitleven op cultureel Australië, tenminste wat mode en design betreft, want veel verder dan het shoppingcentre zijn we niet gekomen. Wel geweldig winkelen, heel sportieve en casual kleding en het stikt van de sportzaken. Helaas is mijn tas al vrij vol en behoorlijk zwaar. Terug van de stad naar het guesthouse was ook een happening op zich: van luifel naar luifel rennend en bij groen licht als een malle de straat over rennen, aangezien tropisch Australië de kop op kwam steken.

En dan was het gisteren alweer de 23e, dus over een maandje terug vliegen vanaf Cairns helemaal Down Under naar Amsterdam ;). Nog maar even niet aan denken en vandaag heerlijk een geweldig dagje Koala's en Kangeroes geknuffeld dichtbij Brisbane bij het Lone Pine Koala Sanctuary en maar vast warmdraaien voor het knuffelen in Nederland! En dat is ook iets om naar uit te kijken :)