Laatste loodjes wegen niet zo zwaar..

Ons funzige onderkomen in Brisbane mochten we woensdag 25 maart weer achter ons laten, na nog een gezellig avondje te hebben geborreld met Anna, even een bekend gezichtje all the way down under. Next stop was het gezellige Rainbow Beach, super klein met helaas maar 1 kleine, knetterdure supermarkt. Ons hostel was er zo één van de plaatjes: hangmatjes, grote BBQ, picknicktafels, gitaar spelende reizigers en ojah; een reiziger met 3 slangen en een leguaan die hij bij iedereen dumpte.. Ik kreeg ook een slang, maar was er al snel klaar mee toen hij in de picknicktafel verdween en ik dacht dat hij zichzelf klem draaide tussen de planken. Snel weer retour naar het slangenmens.
Vanaf Rainbow hebben we donderdag met een grote 4WD truck een trip naar Fraser Island gedaan, het grootste zandeiland ter wereld. Super gaaf om over het eiland heen te crossen en door de branding te rijden, het azuurblauwe Lake McKenzie te zien en met z'n allen heerlijk te bbq'en (terwijl vogels de worst van tafel jatten en de leguanen om ons heen liepen) en de beste salades te eten. En genieten zul je, want 165 dollar neertellen voor een dagje uit is toch wel keiharde Australische realiteit. Laat ik nou net ontzettend slaperig worden van rondgereden worden en was het onvermijdelijke dutje van omgerekend zo'n 20 (!?) dollar dus ook inbegrepen. Al met al was Fraser ontzettend mooi, hebben we een mooie bushwalk gedaan en tussen 80 meter hoge bomen doorgelopen.

Vrijdag 27 maart zijn we doorgehopt naar Hervey Bay, een semi slaapstadje 2 uur vanaf Rainbow Beach. In Hervey werden we opgepikt door een hele toffe kerel met een nog toffer guesthouse. Tijdens onze dagen Hervey hebben we dankbaar gebruik gemaakt van de hangmatjes, buitenkeuken en het gratis dvd's kijken. Overigens was er in Hervey ook niet erg veel te beleven en hebben we een dagje gefietst, wat aan het strand gelegen en gewandeld, lekker degelijk. De zaterdagbesteding lijkt hier vooral te bestaan uit fietsen en op roggen vissen vanaf de pier, en gelukkig waren Irma en ik getuige van een vangst. Hoogtepuntje in Hervey Bay vond ik de duizenden vleermuizen (muizen? Honden gewoon!! ECHT HUGE) die aan de zee in de bomen hangen en bij zonsopgang collectief en muisstil uitvliegen. Een adembenemend gezicht, want ze vliegen letterlijk een kwartier lang aan alle kanten over je heen. En uiteraard blijft het leuk om bij het guesthouse in je hangmatje te liggen en de papegaaitjes overal om je heen te zien. De laatste avond overigens ook een Possum in de boom gespot die uit was op reizigersvoedsel. En wanneer je een Possum niet kent zal je 'm even moeten googelen, want mijn omschrijving zal waarschijnlijk van geen kant volstaan.

Maandagavond de 30e was het na een feestje pepperoni bij de pizzahut tijd om de nachtbus naar Airlie Beach te nemen. Bij het wachten op de bus kwamen er wat Engelse jongens naar me toe; of we begin januari niet samen in de canyoning groep hadden gezeten in Vietnam. Wat een klein wereldje dan!! In de nachtbus waren Jasmijn en ik goed onder zeil door slaappilletjes uit Thailand, wondermiddeltje;). Dinsdagmorgen lekker aangekomen in een tropische stortbui dus gelijk weer wakker. Airlie Beach oogde gelijk tof, hele vette en levendige plek in een mooie baai. In Airlie Beach hebben we in totaal in drie (zeer verschillende) hostels overnacht, aangezien onze planning rondom de paasdagen te wensen overliet en heel Australië uitloopt naar de kust. Ons eerste verblijf was een soort unit met eigen keukentje en vier bedden en een geweldige eigenaresse, super hartelijk en schappelijk. De magische Thaise pilletjes leken nog niet zo uitgewerkt en ik wist die dag op alle mogelijke plekken te kunnen slapen. Tijdens de bbq 's avonds de grootst mogelijke pad denkbaar langs zien springen en dat was geen droom of hallucinatie-neveneffect.

Vanaf woensdag hebben we weer veel te veel Australische dollars over de balk gesmeten en zijn we met een cruise meegegaan om de Whitsundays te bekijken: een geweldige eilandengroep voor de kust van Airlie Beach. Laten we nou net bij de pier aankomen en zien dat ik wederom op exact dezelfde trip zit als het Engelse groepje Vietnamgangers, of course. De cruise betekende even een knoppie omzetten, aangezien we in de veronderstelling waren dat we op soort van luxueuze jacht zouden overnachten en onze boot niet meer bleek te zijn dan een kleine catamaran waar we met 55 man op werden gestampt en waar geen slaaphut te bekennen was; we bleken twee nachten op een eiland te overnachten met slechts 1 resort; de onze..
Achteraf erg gaaf hoor. Het resort was er zo één uit vervallen gouden tijden. Het was goed denkbaar dat er vroeger iets tofs heeft gestaan, maar het was nu slechts een groot leegstaand spookcomplex waarvan het net leek of iedereen er zo ineens van de wereldbodem was verdwenen en alle zooi had achtergelaten. Dit klopte deels, want zes jaar geleden heeft er een flinke cycloon gewoed en het resort afgeschreven. En nu mogen alleen backpackers op een afgeschreven plek bivakkeren, duidelijk. En ja, als er alleen backpackers bivakkeren is het prima als de wc deur uit z'n rails valt en de kip bij het buffet er uitziet als uitgedroogde bruine vogelpootjes. Voor, naar onze begrippen, flinke prijzen mag je geen flinke luxe verwachten in Australië blijkt maar weer. Die echte luxe is voor ons onbetaalbaar. De trip verder was trouwens erg gaaf hoor. De eilanden zagen er prachtig uit, het snorkelen is erg mooi en Whithaven Beach is daadwerkelijk spierwit. Laten we alleen wel de pech te hebben gehad dat we met onze stingersuit vanaf de boot sprongen om naar het eiland te zwemmen en we vanaf dat moment 1.5 uur non stop (pijnlijke!) regen hebben gehad op het eiland. En zelfs dan is het vet om te ervaren! Tijdens de trip ontkom natuurlijk niet aan het standaard riedeltje reizigersspelletjes en hebben we dapper meegedaan aan atjes doen, bierpong spelen en potjes poolen. Ennn Irma en ik hebben zelfs uit onze eigen gevonden kokosnoot gedronken na er 20 minuten als een bezetene op te hebben geramd!

Vrijdag werden we (na nog een laatste vette wandeling over het eiland met een geweldig uitzicht en honderden vlindertjes) weer keurig in een tropische stortbui afgeleverd in de haven van Airlie Beach. Tijd om onze backpack op te halen bij guesthouse 1 en 10 dollar te dokken voor het overbruggen van 800 meter naar guesthouse 2. Genant hè, maar het regende écht hard ;). Guesthouse 2 was super cozy; overal spelletjes zoals triviant om te spelen, muren vol gezellige en interessante lijfspreuken en een iets over de top douche met platen van half naakte mannen aan de muur. Ik wil niet weten hoe het sanitair van de mannen er uitzag..
In Airlie Beach hebben we nog heerlijk twee dagen aan een mooie lagoon gelegen en zwetend doorverhuisd naar guesthouse 3: een partyhostel eerste klas. Lange rijen tafels, kannen bier, voetbal all over en 4 pooltafels bepaalden het beeld. Om nog maar te zwijgen over het de volume van de muziek met een piepje tijdens het slapen gaan als gevolg. Wel erg gezellig en met leuke Nederlanders geborreld.

Inmiddels zijn we gisteren 6 april met z'n vieren doorgereisd naar Townsville. Nummertje 4 van ons gezelschap is een topkereltje uit Engeland, net 19 jaartjes die het volgens ons wel veilig (en uiteraard heul gezellig) vindt met 3 verstandige en volwassen dames ;). We ontmoetten hem op de cruise bij de Whitsundays en vanaf dat moment mag hij maar wat graag met ons optrekken: be our guest. Leuke bijkomstigheid is het feit dat hij al 3 dagen met ons optrok en Jasmijn ontdekte dat hij geen Matt heet, maar Dominic. Wij houden het maar op ons zoontje, en ons zoontje heeft vandaag een kinderhengel gekocht. Hopelijk worden we morgen getrakteerd op verse vis uit de zee. Ik zeg; eet smakelijk!