Strandje, zonnetje, zee'tje; check.

De eilanden achter ons gelaten zitten Kirsten en ik momenteel in het vliegtuig richting Bangkok vanaf Surat Thani, vervolgd door een vlucht vanavond vanaf Bangkok naar Cambodja, Siem Reap. Tijd om jullie weer even op de hoogte te stellen van onze belevenissen, aangezien ik daar de afgelopen weken weinig kans voor heb gezien. Een goed teken dacht ik zo..

Op Koh Samui hebben we gelukkig nog wat prima dagen gehad met zonnig weer. Zondag 23 november zijn we naar de grote Tesco Lotus geweest waar zo'n beetje alles verkocht wordt en wat erg westers aandoet, wel eens fijn na vooral Thaise shops en eettentjes. 'S avonds Hunger Games gekeken in de bioscoop, geweldige film en voor de tijd mochten we allemaal even opstaan voor het koningslied. Verder hebben we op Koh Samui vooral erg weinig gedaan; 4 dagen hangen, in de zon liggen en een dag een scootertje gehuurd om weer wat andere plekken te kunnen bezoeken. Typische was op Koh Samui dat al onze spullen vochtig bleven (en daarbij stinkend!) ook al hingen we alles netjes buiten op. Verder hadden we op Samui een soort van gezelschapshond die het wel gezellig vond om bij ons huisje te komen liggen of zelfs bij mij op de handdoek aan het strand. Ik vond het wel hilarisch, Kirsten iets minder.

Woensdag 26 november was het tijd om de boot naar Koh Tao te pakken voor het duiken. Echter hadden we eerst 2 dagen een guesthouse geboekt op Sairee Beach voor het duiken, zodat we ook nog een beetje konden stappen. Onze eerste indruk was wat matig, aangezien de mensen behoorlijk onvriendelijk waren in de winkels en restaurants, maar wat wil je ook op zo'n toeristische plek. Het uitgaan 's avonds maakte het behoorlijk beter, aangezien we veel gezellige mensen leerden kennen en de vuurshows wederom erg gaaf waren. Zo hebben we zelf ook een limbo avontuurtje gewaagd onder een brandend koord door (wat achteraf toch wel vaak voor brandwonden zorgt bij beschonken toeristen). Vrijdagmorgen 28 november netjes opgepikt bij ons guesthouse om naar de andere kant van het eiland te gaan voor het duiken. Kirsten zou de 29e een discovery dive doen en ik zou in vier dagen mijn PADI open water gaan halen, samen met nog een Canadees en vier Engelse meiden. De eerste 2 dagdelen vooral droge theorie doorgenomen en in het zwembad veel oefeningen gedaan, zoals het ademen door het masker van je buddy, het uittrekken en aandoen van je uitrusting onder water en het oefenen met neutraal drijfvermogen. Op zondagmiddag zijn we de zee opgegaan voor onze eerste twee duiken; super spannend! Ook nu moesten we weer diverse oefeningen doen wat toch even anders aanvoelt op 10 meter diepte. Bij onze 2e duik wist ik het al te presteren mijn trimvest perongeluk te vol op te blazen, waardoor ik naar de oppervlakte schoot en mijn buddy al snel ver onder me zag. Ik probeerde de lucht nog kwijt te raken, maar deed dat verkeerd aangezien ik half op de kop hing en de lucht daardoor niet uit mijn vest kon krijgen, waardoor ik binnen no time aan de oppervlakte was. Vervolgens ben ik daar op advies van de mensen aan boord maar blijven drijven, maar ik vermoedde al dat ze me beneden aan het zoeken zouden zijn. Na een paar minuten kwam de instructeur gelukkig boven die zacht uitgedrukt niet heel amused was van mijn actie, en ik zelf ook niet echt.. gelukkig vertelde hij later dat ik niet de eerste en zeker niet de laatste was die dat overkwam.
Het duiken verder was geweldig! Het was zo gaaf om te merken dat je zo vertrouwd wordt in het water en bij iedere duik meer gaat zien; ontzettend veel vissen, een paar keer een pijlstaartrog en prachtig koraal. Mijn instructeur wist me uiteindelijk over te halen ook voor mijn Advanced te gaan duiken, waarbij ik uiteindelijk tot 30 meter mag, wat voor duikspots in Australië gunstig is. Verder vond ik het gewoon een geweldige ervaring en zag ik 5 extra duiken wel zitten. Een van deze duiken was een nachtduik: 's avonds met een longtailboot en uitrusting gereed de zee op en met een zaklampje af dalen naar de bodem. Het was vreselijk eng en ik heb de hele tijd tegen mezelf gezegd dat ik rustig moest blijven ademen, maarrr die kunnen we toch maar mooi afstrepen! Wat een geweldige ervaring om te duiken, met name de laatste wrakduik! Ontzettend veel (grote) vissen en alles leeft in en rondom het schip.

Woensdagmiddag 3 december zaten we op de boot richting Koh Phangan, op naar het gebeuren rondom het vollemaansfeest. Op dit eiland hebben we een compleet arrangement geboekt, inclusief tours en vijf overnachtingen. We hadden een erg leuk ontvangst door een naam met de bijnaam Bambi (Backpackers Thailand, aanrader) en werden vervolgens naar onze dorm gebracht met maarliefst 20 bedden, wat een verschrikking! De meerderheid was Engels, heel vlot maar ook heel aanwezig, zowel overdag als 's nachts. Op de eerste avond werd Kirsten ziek en ben ik even alleen een kijkje wezen nemen op Phangan, maar na veel te indringende avances van een Israelier (die er op stond mij een bucket te geven) snel mijn toevlucht gezocht bij een Duits meisje en een heel gezellige avond gehad.
De rest van de dagen werden we bezig gehouden met tours (boottocht, watervallen, viewpoint, tempel, stranden en een bar met een geweldig uitzicht) en diverse leuke feestjes, waardoor mijn energiepeil op 6 december, de dag van the full moon party, al aardig was gezakt. Desalniettemin; wat een prachtig feest was dat! Veel fluorescerende schmink, diverse muziek, iets te veel biertjes biertjes en gezellige mensen. Verder hebben we zonsopgang gered, maar toen ging het lampje ook uit..
The day after startte vrij goed, ondanks het feit dat ik 12 uur alweer klaarwakker was en de dagen daarvoor ook iedere keer als eerste op was in het guesthouse. Echter ging het de nacht daarna mis en was mijn energie op, met een paar keer overgeven en veel nachtelijke toiletbezoekjes als resultaat. En even voor de duidelijkheid; die avond gingen we niet uit. Het werd dus weer tijd voor de beschaving, op naar Surat Thani (wat gezien mijn dipje een vreselijk helse reisdag was) waar we heerlijk een nachtje hebben bijgeslapen. Voor nu is het klaar met de eilanden en op naar Cambodja, waar ons hopelijk weer genoeg opmerkelijke dingen te wachten staan om de verhalen weer iets interessanter te maken dan slechts de strandjes en de drankjes. We zijn benieuwd!