Bij gebrek aan een pakkender titel; Cambodja

Kuala Lumpur, Maleisië; ons even in een moderne en ordelijke stad begeven. Twee weken reizen in Cambodja heeft voor bijzondere momenten gezorgd. Zo hebben wij ons verbaasd over de graad van smerigheid welke een tikje erger is dan Thailand, het feit dat beestjes en mieren zelf over producten in de winkel lopen en de frustrerende aanhoudendheid van opdringerige tuk tuk chauffeurs, maar zijn wij ook gecharmeerd van de vriendelijkheid van de Cambodjanen en het enthousiasme waarmee zij alles ondernemen. Toch vond ik persoonlijk twee weken voldoende. Hoewel er waarschijnlijk nog zo veel meer moois te zien is, laat de portemonnee van een backpacker dat niet toe. Tijd om even terug te blikken.

9 december zijn we aangekomen in Siem Reap waar we drie nachten hebben vertoeft. Op het vliegveld werden we allerhartelijkst ontvangen en werd bij de visumdienst letterlijk met onze paspoorten gegooid, terwijl de ambtenaren in dienst filmpjes keken of spelletjes speelden op hun telefoon. Bij het avondeten 's avonds op straat de eerste bedelende kindertjes gezien. Heel naar een aandoenlijk en dit straatbeeld zie je helaas door heel Cambodja terug.
De tweede en de derde dag in Siem Reap hebben we de bekende tempels bezichtigd, waaronder Angkor Wat en Ta Prohm (de laatste was zeker persoonlijk favoriet, gezien de mooie begroeiing van bomen boven en door de tempels heen). De zonsondergang- en opgang waren indrukwekkend, maar daar waren zo'n 400 andere toeristen het met ons eens, waardoor het een gekkenhuis van amateurfotografen was. Gelukkig deden we vrolijk mee en lijken onze kiekjes ook pittoresk. Verder was ik in Siem Reap nog steeds niet 100% fit en heb ik aardig de tijd genomen lekker bij te slapen. Ook het eten van minder fruit en groente lijkt op te gaan spelen, en m'n weerstand voelde soms echt laag. Ook het feit dat bij de plaatselijke bbq-tentjes de dieren letterlijk over je vlees lopen werkt natuurlijk averechts..

Vrijdag 12 december reisden we door naar Battambang, per volgestampte boot wel te verstaan. Een prachtige tocht waarbij je door de drijvende dorpjes op het Tonlé Sapmeer voer. Heel indrukwekkend om te zien hoe de mensen daar wonen, werken, naar school gaan en (vooral) leven van de visvangst. Af en toe werd er via een kano een local naar onze boot gebracht die er nog net bij op paste (en vervolgens naar ons idee ergens in the middle of nowhere weer af werd gezet) en constant stonden er kindertjes naar onze boot te zwaaien en te roepen, super leuk. Grappig vond ik trouwens dat de omgeving mij deed denken aan 'de olde moaten' natuurgebied in Rouveen, afgezien van de palmen, drijvende huizen en warmte. Kirsten gaf daarop te kennen dat zij dan wel heel benieuwd is naar de olde moaten.. Aangekomen in Battambang werden we weer iets te enthousiast onthaald door zo'n 20 tuk tuk chauffeurs, waaronder 'The best looking tuk tuk driver' (als we zijn bordje moeten geloven). Battambang zelf is een saaie stad en eigenlijk niet meer waard dan 1 overnachting naar ons idee. Totaal geen bezienswaardigheden, vrijwel geen supermarkten (en laten we nou net gewend zijn 24/7 daar binnen te kunnen lopen) en een rommelige, smerige night market, waar de bedelaars constant om je tafel staan en 1 zelfs genoegen nam met de etensresten op Kirsten haar bord.

Opvallend in Cambodja is het feit dat alles smerig is of wordt. Tafeltjes zijn vet, menukaarten plakken aan elkaar en je voeten zijn na een dag wandelen letterlijk zwart. Wanneer de trottoirs worden geveegd wordt alle zooi in de goot geveegd, waardoor de stoepen schoon zijn en niemand zich bekommert om de bende op straat. Ook kennen ze in Azië een alleronsmakelijkst gebruik, namelijk roggelen! Iedereen roggelt en tuft van zich af, zelfs wanneer je een paar meter verderop lekker je fried rice zit te nuttigen.. Zoals ze thuis weten kan ik m'n wenkbrauwen goed laten zaken en heeeel boos kijken, maar ik denk dat het hier normaal is. Het schrikt ze in ieder geval allerminst af! Verder is de koffie hier afschuwelijk. Super sterk en met een soort chocolade-bijsmaak. Afkicken dus! In Azië zijn ze trouwens dol op wierook. Af en toe zetten ze zelf wat stokjes onder je tafel in een restaurant, fijn die aroma's..

Zondag 14 december hadden we een lange reisdag richting Sihanoukville (via Phnom Penh) van 14 uur; opzich prima te doen gezien de vele stops. Waar we 's ochtends twee keer stopten en de chauffeurs een rijstmaaltijd nuttigden en wij het bij een broodje jam hielden, was er 's middags en 's avonds geen rijst meer te bekennen bij de stops. Met grote honger bogen we ons 's avonds dan ook graag over een pizza in Sihanoukville.
Sihanoukville was nou niet echt onze favoriet; een oké badplaats maar overladen met smerige oude Westerse toeristen of typische feestgangers waar wij ons niet zo aan konden meten, laten we het er op houden dat we ons te normaal voelden en bijvoorbeeld geen dreadlocks tot onze knieholte dragen of buckets uit een trechter drinken. Woensdag op donderdag zijn we dan ook fijn voor 1 nachtje naar het eiland Koh Rong Samloem gegaan. Een super mooi en bijna onbewoond eiland, maar helaas hadden we flinke wind en was het strand daardoor niet zo idyllisch, evenals de bootreis met 3 meter hoge golven. In Sihanoukville zijn ze dol op toeristen. Op je strandbedje word je overladen met aanbiedingen voor een massage, manicure, armbandjes, fruit, waxen en ga zo maar door. Wanneer je er geen trek in hebt moet je ze wel beloven het 'maybe later?!' bij hen te doen, het liefst met pinky promise..

De 20e pakten we weer de bus richting Phnom Penh, een stad die veelal op internet door reizigers staat aangegeven als saaie stad om slechts één nacht te vertoeven. Wij vonden het echter best een aardige stad en konden er prima wat nachtjes zijn. Zondag zijn we naar de bekende Killing Fields en de Tuol Sleng gevangenis gegaan, erg indrukwekkend en bizar om op de plek te zijn waar bijna veertig jaar geleden zo veel onschuldige mensen zijn vermoord. Heel aangrijpend vond ik het monument bij de Killing Fields ter nagedachtenis van de slachtoffers waar 9000 schedels in liggen van mensen die op deze plek zijn opgegraven. Aan de schedels is soms te zien hoe ze om het leven zijn gebracht, soms door een slag van een manchet of een puntig voorwerp. Heel vreemd om op de plek te lopen waar nog zoveel verzakkingen van massagraven te zien zijn, wetende dat er nog zoveel mensen liggen begraven. Ook Tuol Sleng was aangrijpend. Door de gebouwen zijn ontzettend veel foto's tentoongesteld van slachtoffers van de Rode Khmer en aan de martelwerktuigen is te zien hoe ziekelijk de mensen destijds zijn behandeld. Heel aangrijpend maar onmisbaar tijdens een bezoek aan Cambodja.

Ondanks mijn groeiende drang naar een oer-Hollandse maaltijd zoals mama's hachee, een hutspot, een mok soep (of snert!), een kop yoghurt of zelfs een appel (want die zijn hier onbetaalbaar) vermaken wij ons geweldig en realiseren we ons dat we na ons Maleisië/Singapore avontuur al bijna op de helft zitten van onze reis samen in Azië. Tijd om dit verhaal af te ronden dus en te genieten van Kuala Lumpur. Iedereen heerlijke feestdagen toegewenst!